Vali Erin bize 2 efsaneyi hatırlattı

(Ş.URFA-RHA) – Geçtiğimiz ay Adıyaman Valiliği’nden Şanlıurfa Valiliği’ne atanan Abdullah Erin gelir gelmez halkın içine karıştı. Tebrik ziyaretleri olmasa yeni valiyi makamında bulabilmek mümkün değil. Ya halkın arasına karışmıştır ya da bir esnafın yanında bir çay eşliğinde sorunlarını dinliyordur.

Zaten gelen valinin öncekilere benzemeyeceğini geldiği gün soluğu Çadırkent’te alması ile belli oldu. Valinin halka tepeden bakmaması ve sürekli halkın içine karışıp sorunları dinlemesi bize Türkiye bürokrasindeki iki efsaneyi hatırlattı.

Birincisi efsane vali Recep Yazıcıoğlu diğeri ise efsane emniyet Müdürü Gaffar Okan…Cumhuriyet tarihinden bu iki insanı diğer yönetici ve amirlerden ayıran en büyük özellik ise bürokrasi algısını kırarak halkın içine karışmaları ve halka asla tepeden bakmamaları…Efsane Vali Recep Yazıcıoğlu alışılmışa aksi yöndeki davranışları, olmaz denilenleri olduruşları ve dahasıyla Türkiye bürokrasi tarihine damgasını vurmuş valilerden biridir. Efsane vali olarak Türkiye Cumhuriyeti tarihine adını yazdırmış bir yöneticiydi Recep Yazıcıoğlu. Sıra dışı yönetim şekli ve aykırılığıyla bir kesimin oklarını üzerine çekerken, bir kesimin de gönlünde taht kurmuştu. Ayrımcılık yapmaması, üstünlük taslamaması ve kendini görev yaptığı yerleri iyileştirmek için paralamasıyla tanınmış valilerden biriydi.

Daha atandığı ilk gün “Diyarbakır halkına eziyet edeni yakarım” diyerek Diyarbakır halkının gönlünde taht kurmuştu efsane emniyet müdürü  Gaffar Okan… Doğu’da faili meçhul cinayetlerin arttığı, halkla devletin arasının çok açıldığı dönemlerde bir isim geldi. 1997 Emniyet Müdürleri Kararnamesi ile Diyarbakır’a atanan Gaffar Okkan, halkla emniyet güçlerinin göz göze bile gelmediği dönemde görevine başladı. Vedasında ise şehirde esnaf kepenk kapatacak, Diyarbakırlının gözleri dolacaktı. Diyarbakır’a gittiğinin ilk günü bir restorana gidiyor sivil kıyafetle çorba içiyor bir yandan da etrafı izliyor, mekana gelen polisler atar yapıp hesabı ödemeden kalkıyor, Kendi hesabını ödeyeceği zaman amca diyor polislerinkini de ben ödeyeyim, adam bırak Allahlarından bulsunlar boş ver diyor, yok diyor Gaffar Okkan ödeyeceğim, sonra da ekliyor ben yeni emniyet müdürüyüm, bir derdin olursa uğra çekinme. Yalnızca Salih Usta ile değil, birçok kişiyle samimi ilişkiler geliştirmişti Gaffar Okkan.

Kulüp başkanı gibi, oyuncular gol attığında onlara sarılıyordu, galibiyetlerden sonra bayrakla stadyumda tur atıyordu. Görev süresince Diyarbakırspor’dan desteğini esirgememişti.

Eskiden PKK korkusundan kepenk kapatan esnaf, o gün bir polis öldüğü için kepenk kapattı.

On binlerce kişi onu andı, arkasından ağladı.. Onun ardından Diyarbakırlı vatandaşların söyledikleri bu acıyı belki biraz olsun tarif edebilir;

Diyarbakırlı Emine teyze hakkındaki deftere şöyle yazıyordu: “Diyarbakır’ın binde biri kötü bilir, o da işine gelmediğinden. Keşke onun gibi evladım olsaydı.” Baloncu Mehmet amca ise ” çocuğum ölse bu kadar üzülmezdim, Keşke oğlum ölseydi” diye ağıt yakıyordu. Hele cenazesinde sokakta görseler kıro diyecekleri altın kalpli bir abimiz şöyle haykırıyordu: ” Dostlar ölmez, kahrolsun kötü insanlar”.

İşte Türkiye siyasetine ve bürokrasine damga vurmuş bu iki insandan sonra Şanlıurfa Valisi Abdullah Erin’in hareketleri, tavırları ve halka yaklaşımı bize bu iki efsaneyi hatırlattı. Öyle ki şu anada kadar Şanlıurfa esnafla oturup çay içen bir vali görmemişti, ya da bir gece yarısı vatandaşın dertleriyle dertlenen…